Gisteren schreef ik over hoe je waterkefir explosief kunt laten groeien, vandaag hoe je melkkefir van rauwe melk maakt. Al eerder schreef ik hoe je melkkefir kunt maken, zie hier. In dit artikel kun je nog lezen over hoeveelheden en hoe je te werk dient te gaan. Natuurlijk weten jullie dat ik van het zuivelvrije ben. Dat is gedeeltelijk veranderd. Nog steeds ben ik anti alle gepasteuriseerde zuivel. Pasteuriseren (en homogeniseren) is onnatuurlijk, vet uit melk halen ook. Rauwe melk van grasgevoerde beesten is een heel ander soort product dan gepasteuriseerde melk. Maar goed, daar verschijnt zeer binnenkort meer info over, vandaag vertel ik hoe ik kefir maak van rauwe melk.

Rauwe melk?

Wel wil ik heel duidelijk benadrukken dat het heel belangrijk is dat je een goede kwaliteit rauwe melk hebt. Biologisch, van grasgevoerde koeien en vers. ‘Gewone’ rauwe melk bestemt voor pasteurisatie zou ik hier nooit voor gebruiken, die melk is kwalitatief gewoon niet ok en we willen tenslotte niet ziek worden, maar juist gezond.

Melkkefir van rauwe melk

Mijn man drinkt al tijden rauwe melkkefir, maar we kochten dat (Rauw Power). Best duur, maar wel makkelijk. Ik had geen melkkefirplantjes meer in huis, de vorige waren overleden. Pas geleden waren mijn dochter en ik allebei gekweld door een verkoudheid. Mijn man had helemaal nergens last van en volgens hem komt dit 100% door de melkkefir. Dat drinkt hij namelijk wel (ruim een halve liter per dag) en wij niet. Ik vind het zelf overigens niet zo heel lekker, maar dat is persoonlijke smaak. Goed, of het verkoudheidsvirus hem bespaart is gebleven vanwege de melkkefir – we zullen het nooit weten.

Zo maak je kefir op basis van rauwe melk

Rauwe melk klinkt natuurlijk een beetje raar. We worden tenslotte altijd voorgehouden dat we ziek worden van rauwe melk. En wanneer je kefir maakt, laat je het ook nog eens buiten de koelkast een dag staan. Het moet niet gekker worden Toen ik dat voor het eerst hoorde, vond ik het een beetje ‘eng’. Inmiddels, maanden verder, kan ik in elk geval vertellen dat er niets gebeurd is, zoals ik zei, de man des huizes voelt zich zelfs beter.

Schoon te werk gaan

Bij melkkefir is het heel belangrijk dat je schoon te werk gaat. Daar kun je hier meer over lezen. Je moet de juiste materialen gebruiken, schone handen hebben, goed wassen, etc. Waterkefir is duurder om te maken, ook erg lekker, en makkelijker. Melkkefir vind ik zelf gevoeliger, voor je het weet is het weer dood (in mijn ogen dan he) en vraagt om zorgvuldig werk. Daar ben ik persoonlijk niet zo goed in, maar ik dwing mezelf om er goed in te zijn. Mijn kefir leeft nog en daar ben ik echt heel trots op. Maar de hygiëneregels moeten zorgvuldig worden opgevolgd! Echt! Denk niet zoals ik: oooh dat valt wel mee, beetje zo en zo, en zo. Want dan heb je straks geen korrels meer

Melk wordt yoghurt

Waterkefir blijft water, en dus vloeibaar. Melkkefir dikt enorm in en lijkt uiteindelijk een soort yoghurt qua dikte, maar ook qua smaak. Het wordt dus wat zurig, en als extra kefir toevoeging: tintelend. Doordat het indikt, ben je wat langer bezig met die yoghurtplantjes (kefir) weer uit je drank te krijgen, voor de volgende batch.

Zo maak ik de kefir op basis van rauwe melk

• Je begint met een schone weckpot – kefirkorrels en rauwe melk
• Ik weeg de korrels en reken het aantal gram x 7 (in de zomer ongeveer x10) voor de hoeveelheid melk
• Deze laat ik een uur op temperatuur komen buiten de koelkast voordat ik het bij de korrels doe
• Ik giet het erbij – roer het door met een schone houten spatel en zet het weg (op kamertemperatuur)
• Nu het winter is laat ik het 36 uur staan, maar je kunt het na 24 uur al gebruiken, zeker in de zomer, want dan gaat het sneller
• Soms vergeet ik het door te roeren, maar meestal roer ik het nog 1-2 keer door met een schone houten spatel (mijn kefirspatel)
• Na die 24-36 uur begint het echte werk
• Ik zorg dat alles schoon is, al mijn werkgerei, mijn handen, alles.
• Ik neem zo’n plastic (yes, i know) beslagkom waar zo’n tuutje aan zit, straks handig voor het schenken
• Daar hang ik de zeef in, de meeste die ik ken hebben van die haakjes, zodat je dit gemakkelijk kunt doen
• Ik roer de kefir even door met een schone houten spatel en giet het geheel in de zeef
• Ik laat het lekker zeven, terwijl ik de weckpot schoonmaak voor de volgende kefirfabriektrip
• Ik zet de pot op een keukenweegschaal en vis met mijn handen alle kefirkorrels (yoghurtplantjes, hoe je het noemen wilt) eruit en doe die in de schone weckpot (de korrels zijn alle harde stukjes die je tegenkomt, klein en groot )
• Door te wegen weet ik hoe het met mijn kefir gaat – is het gegroeid of staat het stil – en ik weet hoeveel melk ik er ongeveer bij wil doen
• Het is nu winter – dus ik doe mijn kefirgewicht x 7 en zoveel rauwe melk zet ik apart
• Deze melk laat ik even opwarmen op kamertemperatuur, gewoon een uurtje ofzo laten staan. Mijn kefir houdt niet van koude rauwe melk
• De kefir mag weer 24-36 uur groeien (nu het winter is doe ik 36 uur, maar kan ook 24 uur, beetje afstemmen op gevoel en smaak)
• Het proces is rond
• Dan heb je nog je beslagkom met kefir
• Ik druk het laatste dikke kefir door de zeef met mijn handen
• Met behulp van een trechter giet ik dit in een glazen fles, ik schut het even en hup, dan gaat het de koelkast in, waar het nog 1-2 dagen lekker kan narijpen
• Dan komt mijn man, doet de koelkast open, schudt de fles goed (het scheidt een beetje in de koelkast, dat geeft niet) en drinkt het op
• Mooi verhaal he

Beetje gek?

Melkkefir doet van alles wanneer je het maakt. Omdat het met rauwe melk is en geen gehomogeniseerd spul, komt er bijvoorbeeld een roomlaag van de melk boven te staan. Dat is niets ergs, heel normaal (en gezond ). Daarnaast kan het ook wat scheiden. De eerste keer vond ik het er een beetje onbetrouwbaar uitzien, vanwege die roomlaag en de gekke structuur, maar dat is volledig normaal. Zeker wanneer je waterkefir gewend bent, lijkt melkkefir een beetje vreemd (omdat het indikt enzo). Maar nogmaals – normaal